WAT IS GODSDIENST

Wat betekent dan eigenlijk het woord godsdienst? Dat woord godsdienst moet gelezen en begrepen worden als: god's dienst, een god zijn dienst. Men gebruikt een god zijn dienst (verlening). Aan godsdienst doen is aan een god zijn dienst doen. Gebruik maken van godsdienst is gebruik maken van een god zijn dienst. Dus dienstlening. De dienst die een god denkbeeldig kan verlenen als die god er is. Of als je doet alsof die god er is. Dat kan ook. Doen alsof er een god is en dan die god laten dienen voor de verantwoordelijkheid. Want een god is een (denkbeeldige) macht die altijd ergens verantwoordelijk voor is. Of die daar voor gehouden wordt. Als je het op deze wijze gaat uitleggen, kan het allemaal best logisch en begrijpelijk worden gemaakt. Mensen hebben dus ooit bedacht dat ze gebruik kunnen maken van de dienst van een god. Het gaat om de dienst. De dienst van een god als zijnde de verantwoordelijke. Mensen doen dus aan godsdienst om gebruik te gaan maken van die god zijn dienst. Of er nu wel of niet een god is. En wat is dan precies die dienst van die god? Een god heeft maar één dienst te verlenen en een god hoeft ook maar één dienst te verlenen. Een god is een verantwoordelijke macht. En omdat een god een verantwoordelijke macht is, kan theoretisch een god de dienst verlenen om verantwoordelijk te worden gesteld. En de god als almachtige is de god als alverantwoordelijke. De mens draagt zijn verantwoordelijkheid over aan een god en is dan zelf niet meer verantwoordelijk. De god is verantwoordelijk. De mens laat de god verantwoordelijk zijn. Ongeacht of er wel of niet een god is. Of dat de god alleen maar een begrip is. Of dat de god alleen maar een geloof is. Mensen doen aan een godsdienst om van die god zijn dienst gebruik te maken. Zo hebben de stichters van godsdiensten dat opgezet. Van een god zijn dienst gebruik maken, om die god verantwoordelijk te laten zijn. En daarmee de mens niet meer verantwoordelijk te laten zijn. Want dat is automatisch het gevolg. En dat is natuurlijk ook de bedoeling. Wat is dan het gevolg van het gebruiken van een god zijn dienst? Met het bedenken en stichten van dat gaan geloven in die ene god, heeft men tegelijk het godsdienstige gedrag gesticht om mensen helemaal niet meer verantwoordelijk te laten zijn. En zich ook niet op basis van verantwoordelijkheid te laten gedragen. En te laten handelen. De stichters van de godsdienst wilden niet meer leven op basis van verantwoordelijkheid. De stichters wilden daarentegen leven op basis van voorgeschreven geboden en wetten. Zij zijn er achter gekomen dat het leven op basis van het verantwoordelijk zijn, geen goede werking had op de cultuur om een hoogwaardig volk te blijven. Of om een nog hoogwaardiger volk te gaan worden. Het wel zelf verantwoordelijk zijn betekent tegelijk een inzet voor de zwakkere en gebrekkige. En dat is tegengesteld aan de inzet voor de sterkeren en best aangepasten om die de betere overlevingskansen te geven. Om daarmee een hoogwaardige samenleving te blijven. Of een hoogwaardiger samenleving te worden. Zoals het natuurgebeuren zelf wel steeds inzet op de sterkeren en meest aangepasten om hoogwaardiger soorten te laten ontstaan. Het ik voor mij en de god voor allen geeft dan een betere werking en een beter resultaat. Omdat dan de sterkeren en beter aangepasten de betere kansen krijgen om te overleven. Waardoor een sterker en hoogwaardiger volk kan ontstaan. Het laten dienen van een god voor de verantwoordelijkheid is dus vooral bedoeld als basis voor de vorming van een strijdsamenleving. Want in een strijdsamenleving werkt de verbetering van de soort door overleving van de best aangepasten beter dan in een zorgsamenleving. Godsdienst is dus eigenlijk: verantwoordelijkheidoverdraag- of afschuifdienst. Oftewel, godsdienst is gewetenuitschakeldienst. En geboden en wetten inschakeldienst. Kan een mens in dienst van een god zijn? Een godsdienstige of godzijndienstlenende is dus ook absoluut niet in dienst van een god. Zoals sommige mensen dat wel vaak proberen te verklaren of uit te leggen. Dat is gefantaseerde verdraaiing. Het is precies andersom. De godsdienstige neemt een god in dienst. De godsdienstige laat een god verantwoordelijk zijn. En daarmee wordt de godsdienstige vrij van eigen verantwoordelijkheid. De godsdienstige is de gebruiker van god's dienst. Er is ook geen enkele zin of voordeel te bedenken aan het in dienst zijn van een god. Nee, om een god te dienen en daardoor gelukkig te zijn levert geen enkel inhoudelijk of praktisch voordeel op. Dat zal dan ook niemand gaan doen. Andersom wel. Om een god in dienst te nemen en die god dan te laten dienen voor jouw verantwoordelijkheid levert direct enorm veel vrijheid op. Alle gevoelens van verantwoordelijkheid of zorgzaamheid worden van die mens weggenomen. De mens draagt dat over aan de god en de god gaat dat verder voor die mens regelen. En die mens leeft zorgeloos en gewetenloos verder. Zijn ontstane vrijheid wordt daarna alleen nog maar beperkt door de geboden en wetten van die godsdienstorganisatie. Alles wordt toegestaan. Geld, macht en aanzien. Behalve als het tegen de bedachte geboden en wetten van die organisatie is. En niet meer omdat het tegen je eigen menselijke gevoelens ingaat. Die vrijheid geeft daarmee ruimte aan de ontwikkeling van de meest aangepasten om beter te overleven. Leven volgens die leefwijze geeft de best aangepasten en de sterkste en slimste mensen de betere kansen. En door die betere kansen overleven ze beter dan de minder goed aangepasten. Dat geeft dan weer een aangepaster volk en daardoor een sterker en hoogwaardiger volk voor de toekomst. In een strijdsamenleving lukt dat hoogwaardiger en beter aangepast laten worden nu eenmaal beter dan in een zorgsamenleving. Met als voorbeeld het natuurgebeuren zelf. Dat strijdt, schept, verovert en verhoogwaardigt altijd maar door. Op leven en dood. En in onze beschreven geschiedenis van de periode waarin wij volop van die ene god zijn dienst gebruik maakten, hebben wij ook gestreden, geschapen, veroverd en verhoogwaardigd. Op leven en dood.