WAT IS DAN PRECIES DIE GOD ?

Die god van die godsdiensten met één god is het alles.

Die god is het alles. En het alles is die god. Als er volgens de godsdienst maar één god is, kan dat niet anders worden uitgelegd dan dat die god het alles is.

Dat geldt tenminste voor de vader. Voor de zoon en de heilige geest is dat anders. Dat zijn bijkomstige begrippen.

Dus: het alles, dat almachtig is, het alles dat die heer is en het alles dat ook het verantwoordelijke is. En daarvan doet de godsdienst dus alsof dat een door de mens beïnvloedbare macht is.

Die god is dus het alles, waaraan alle verantwoordelijkheid is toegekend. Alle macht betekent ook alle verantwoordelijkheid. En dat maakt dan daarmee tegelijk de mens een onmachtige. En dus heeft dan zo'n onmachtige mens ook geen verantwoordelijkheid meer.

Een godsdienstige (godzijndienstgebruikende ) mens is dus een niet verantwoordelijke mens. En dat is ook de bedoeling.

Het alles is dan dus een god, het alles is dan dus het almachtige en het alles is dan dus het verantwoordelijke.

En wetenschappelijk logisch verklarend is het alles ook tegelijk het doorgaande en allesomvattende gebeuren. Oftewel het hele natuur- of evolutiegebeuren van 13,8 miljard jaar oud. Alles wat er gebeurd is vanaf de oerknal tot nu toe.

De stichters van de godsdienst met één god maakten dus van het hele gebeuren een god. En lieten op die manier het hele gebeuren het verantwoordelijke zijn. Als zijnde een god.

Het alles is het hele doorgaande natuurgebeuren van energie, dat bij het begin ( de oerknal) is ontstaan en doorgaat tot nu, en nog verder tot in lengte van dagen.

Dat hele natuurgebeuren gaat uit zichzelf steeds door, zonder dat daar nog één of andere goddelijke of andere macht of almachtige invloed op heeft of aan bijdraagt.

Het hele natuurgebeuren is zelf een almachtige. En is dus ook de almachtige. Als er één god is, en die god heeft ook maar iets met gebeurtenissen in het hele natuurgebeuren uit te staan, dan kan met die god niets anders worden bedoeld dan het hele gebeuren zelf. Die god van die godsdienst is dus het natuurgebeuren.

Het natuurgebeuren laat aantoonbaar alle gebeurtenissen gebeuren, waarvan de godsdienst zegt dat hun god ze laat gebeuren. Het natuurgebeuren is dan de almachtige. En dat geeft dan als resultaat dat die godsdienstige mensen zonder verantwoordelijkheid komen. Waar het ook om begonnen was.

Die stichters van die godsdienst hadden iets nodig om het volk van verantwoordelijke mensen om te vormen tot niet verantwoordelijke mensen. Van zorg naar strijd. Mensen die daarna de gestelde geboden en wetten gingen naleven. Vooral geboden ten bate van hun mensverbetering. De stichters hadden gewoon een almachtige nodig voor de verantwoordelijkheid. Want wel zelf verantwoordelijk zijn heeft een groot nadeel. Het verantwoordelijkheidsgevoel van de mens wil zorgen voor het zwakkere en het minder goed aangepaste. En een paar duizend jaar geleden wisten ze ook wel dat de inzet voor de zwakkere en minder goed aangepaste of minder goed gevormde een steeds zwakker volk gaat geven.

Om een sterker en hoger volk te krijgen moet worden ingezet op de sterkere en hogere mens. De best aangepaste.

Die beter aangepaste moet steeds voor de betere nakomelingen zorgen. Zo doet de natuur dat zelf ook. De best aangepasten door laten gaan. De minder goed aangepasten achterlaten en verwijderen. Strijd laten plaatsvinden. De slimsten en best gevormden laten overleven. De survival of the fittest bij de mens. Net als alle andere soorten in het natuurgebeuren. Die ook allemaal afhankelijk zijn van hun goede aanpassingsvermogen om zelf te overleven.

Tegen elkaar laten strijden in de plaats van voor elkaar te laten zorgen. Dan blijven de sterkste en best aangepaste mensen over. Dat is bij mensen echt niet anders dan bij andere soorten. En de mens hoort als soort ook zelf te zorgen dat de soort hoogwaardig blijft.

De mens kan ook zorgen dat door middel van selectie zijn eigen soort verhoogwaardigd wordt. Een stamboekmens. Een adellijk mens. Een adellijk volk. Hoogwaardiger volk. Hoe je het ook noemt.

Het hele natuurgebeuren is een zelfstandig proces. Het is doorgaand uit zichzelf met alle gebeurtenissen daar in. Maar de godsdienst laat het verklaren alsof bepaalde gebeurtenissen van dat natuurgebeuren door hun god worden veroorzaakt. Bijvoorbeeld het groeien van voedsel, het geboren worden van kinderen, of het ontstaan van ziekten, plagen of rampen. Hoe zit dat dan?

Waarom zouden bepaalde onderdelen van het hele natuurgebeuren niet door het proces zelf, maar als opdracht van een god plaatsvinden? En andere dan weer niet? Waarom en hoe zou het kunnen zijn dat wezens en objecten door natuurkundig verklaarbare ontwikkeling zijn ontstaan, en tegelijk sommige andere door geheimzinnige en onverklaarbare schepping?

Daar is ook best wel een antwoord op te geven. Godsdienstigen hebben het begrip god ook maar af en toe nodig. Het begrip god is alleen maar nodig bij verantwoording. Om dan die god in te kunnen passen in het gedrag van het godsdienstig (godzijndienstgebruikend) gaan leven. Het begrip god is dan nodig bij verantwoording betreffende het egoïstisch moeten zijn. En het strijdend moeten zijn. Te moeten leven ten dienste van de overleving van de best aangepasten.

Soms wordt door de godsdienstigen de hele wordingsgeschiedenis en de ontstaningsvoortgang dan ook uitgelegd alsof er wel het hele natuurgebeuren is en er daar bovenop nog die extra macht van die god is. Een extra macht die dat hele natuurgebeuren organiseert en aanstuurt. Eventueel zelfs op afroep. En dat kan dus niet. Omdat het hele gebeuren zichzelf al regelt en aanstuurt.

Dat is allemaal energie die steeds van vorm verandert. Die god is daarbij overbodig. En die die goddelijke macht als extra macht is ook nooit aangetoond.

Het hele natuurgebeuren organiseert en regelt zichzelf omdat dat natuurgebeuren energie is, die uit zichzelf steeds doorgaand van vorm verandert. Die extra goddelijke macht is door godsdienstigen alleen maar toegevoegd om verantwoordelijk te kunnen laten zijn. Om het geweten te kunnen laten berusten.

Die god van die godsdienst met daarin maar één god kan ook nooit " iets" zijn. Dat kan gewoon niet. Dat is onmogelijk. Want als die god " iets" zou zijn, zou er tegelijk ook altijd nog het andere overblijvende moeten zijn. De overblijvende rest. En dan zouden er in die overblijvende rest toch ook nog weer goden of machten aanwezig kunnen zijn. En dat kan dus niet want er is maar één god. Eén macht.

Dat die god dus "iets" kan zijn is gewoon onmogelijk. Want die godsdienst zelf zegt dat er maar één god is. Dus moet die god wel het alles zijn. En niet het "iets" .

Oftewel: met die god moet steeds het hele gebeuren worden bedoeld. Het hele natuurgebeuren. Dan wordt het begrijpelijk. Dan wordt het logisch.

Het hele natuurgebeuren heeft hemel en aarde geschapen en laten ontstaan door aanpassing en evolutie en af en toe doen mensen alsof dat een god is. Als hen dat beter uitkomt.