VRIJDENKEN

Ik ben ook vrijdenker. En als vrijdenker verklaar ik de zingeving van ons gedrag anders dan onze voorgeschreven cultuur dat doet.

Een godsdienst is ook een voorgeschreven cultuur. Gebaseerd op regels, geboden en tradities.

De voorgeschreven cultuur van mijn jeugd was nog die van de Roomse godsdienst. Van het geloven dat er één god bestaat. Wat dat ook mocht zijn. En met daarin dan het roomsgodsdienstige gedrag. Gebaseerd op de voorgeschreven geboden van de mensen in Rome.

En dat roomsgodsdienstige gedrag schreef voor dat ik moest handelen volgens het idee dat er één god is die voor alles en iedereen verantwoordelijk is. En op alles en iedereen toezicht houdt.

Wat dan verder onuitgelegd moest worden aangenomen en geloofd. Of werd uitgelegd in geheimzinnig mystiek taalgebruik. De mystiek van de godsdienst. Het mysterie van de godsdienst.

Dat godsdienstige gedrag was een vast systeem van gebruiken met een bepaalde orde en regelmaat. Maar ik begreep toen niet waar dat voor nodig was. Als vrijdenker wilde ik weten wat die god dan precies was. En waarom we aan die geheimzinnige dingen moesten doen, zonder te weten van het hoe en het waarom. Maar, nee dus. Niemand die het eens logisch kon uitleggen.

Later ben ik dat alles pas echt gaan begrijpen. Door alles aan elkaar te koppelen. Waarbij de zich toen ontwikkelende televisie een grote rol speelde. Die televisie maakte het leven helemaal anders. De vroegere Brandpuntreportages brachten een totaal vernieuwend en verhelderend beeld van leven en dood. Een beeld dat vaak haaks stond op dat van de uitleg door de godsdienst.

De stichters van de godsdienst met daarin één god kunnen zich er vroeger ooit bewust van zijn geworden dat het leven op basis van verantwoordelijkheid voor elkaar dusdanige nadelen meebracht, dat het ten koste ging van het hoogwaardig houden van het volk. Het zal een volk van veel gebrekkigen en verzwakten zijn geworden.

De stichters hebben in ieder geval bedacht dat het beter zou zijn om door middel van geboden en voorschriften de mensen ook te gaan verhoogwaardigen. En te gaan veredelen net als de planten en dieren. Om een hoogwaardig gezonde soort te blijven. Een goddelijk volk.

Zoals het natuurgebeuren dat zelf met de ontstane soorten ook steeds doet. En bij dat veredelen moet je meer inzetten op de sterken in plaats van de zorg voor de zwakkeren. Dus moet ook ingezet worden op het ieder voor zichzelf en de god voor allen. En inzetten op een strijdsamenleving in de plaats van een zorgsamenleving. Iedereen voor zichzelf laten bewijzen voldoende sterk en goed aangepast te zijn om zelf te overleven.

En de goede gevormdheid te hebben. Vastgelegd in de eisen die de godsdienst stelt aan de beoordeling voor het vormsel. Bij ons het heilig vormsel genoemd. Dat inhoudt dat mensen goed genoeg gevormd moeten zijn om samen een hoogwaardig volk te vormen.

Maar dat samenleven zonder verantwoordelijkheid wekt ook weerstand op. Weerstand van het geweten. Met alle gevolgen van dien. Want het gaat wel in tegen het menselijk geweten. In hoeverre dat tenminste aanwezig is.

Tenzij het allemaal in verpakking en geheimzinnigheid wordt gezet zodat mensen het niet goed meer begrijpen. Zoals in mijn jeugd. Niet goed begrijpen, maar dan toch maar meedoen. Omdat de verpakking wel leuk is. Meedoen aan een sprookje. Een sprookje dat je niet begrijpt en dat zeer tegenstrijdig aandoet.

Een sprookje dat als verpakking toen ook gewoon al achterhaald was. Achterhaald door nieuwe kennis en inzichten.

Andere vrijdenkers houden op met denken als ze vastgesteld hebben dat er niet een god als aanwezige macht is aangetoond. Hun onderzoek eindigt dan.

Maar voor mij begint het dan pas.

Als er geen god als aanwezige macht is aangetoond, waarom doen mensen dan wel alsof er wel een god is?

Die mensen hebben daar een reden voor. En omdat dat allemaal wel heel goed ingepakt en ingewikkeld gemaakt is, moet je goed doordenken. En niet gaan zeggen dat godsdiensten sprookjes zijn. Dat is pure domheid.

Nee. Doordenken. En voor mij is dat het echte vrijdenken. Er steeds verder en dieper op in gaan tot het allemaal logisch wordt.